Olalalalaa bijna een jaar geen blogpost meer geschreven!
Dat wil zeggen dat er geen tijd meer is overgeschoten om te bloggen… of ik andere dingen belangrijker vond 🙂
2017…
… is een jaar geweest met veel nieuwe uitdagingen, hoogtepunten maar ook met diepe droefheid. Ying Yang… het ene heft het andere op zodat alles toch in balans blijft zeker?
Fotografisch gezien heb ik weinig opdrachtjes gedaan, om niet te zeggen dat ik er geen gedaan heb. Enkele funshoots, om iets uit te proberen zijn er wel de revue gepasseerd. Daar willen we dit jaar weer aan werken…
Kato…
Een van de hoogtepunten was zeker 6 augustus, de geboorte van ons dochtertje Kato. Sinds dat we wisten dat ze op komst was is ons leventje drastisch veranderd.
Sneeuwvakanties, fietsreisjes hebben we ingeruild voor klussen aan de kinderkamer en wandelingskes met de buggy. Champagne is veranderd in kidiboel. Ondertussen doet ze het supergoed en is ze al 5 maandjes.
Ik kijk er al stiekem naar uit dat ze mee op de MTB kan! 🙂
Groeit als een pompoen!
Foto van 30 April 2017…
Het dieptepunt van 2017 was op 27 mei:
Moemoe gestorven… Op 89 jaar, was ze altijd de “colle” van de familie. Degene die iedere zondagavond pistoleekes en taart presenteerde. Tevens ook de preparé was er à volenté. Met rosse centjes was ze blij want dan kon ze weer kaarten op zondagavond.. En wij waren de sponsors.
Ze was blij met de kleinste / stomste / liefste cadeau’s. Zo kan ik me nog herinneren dat een sneeuwbal van de Wibra elk jaar bij de kersboom moest staan, omdat ze die van me had gekregen toen ik nog een snotaap was.
Moemoe ging niet graag op reis maar het reisje naar Blankenberge vond ze enkele jaren geleden wel de MAX!
In de jaren ’80 en ’90 hebben we onze schoenen versleten op vakantie in de Ardennen, nml in Bouillon. Op de camping met de caravan was hemel op aarde: vissen, wandelen, dobberen in de semois, cola drinken bij ‘Jean-Marie’, une fritte avec mayonaise… het hoorde er allemaal bij.
- Moemoe zei altijd ‘vergeet uwe zakdoek niet’ en ‘rij je niet in de gazet’.
- Moemoe moest altijd mee gaan topbiljarten in de kelder…
- Moemoe maakte altijd een gebakken ei-ke met bacon of een suikerei als ik eens me niet goed voelde.
- Als we op reis waren, kreeg ze graag postkaartjes met voor foto’s van de streek van waar we zaten…
Oja en wat ze het liefst at was bloemkool met witte saus, aardappelen en cipollatta.
Moemoe, jammer dat je Kato nimmer hebt leren kennen maar we gaan ze wel vertellen hoe een goed mens je was…
Moe het ga je goed en neem onze boa ma es goe vast.
Nieuwe job!
Na 8 jaar overheid was het tijd voor iets nieuws!
In Mei heb ik dan ook besloten om mijn statutaire benoeming op te geven voor een nieuwe boeiende job (privaatsector)!
Het was tijd dat ik iets naar mijn zin ging doen. Dat ik er al spijt van heb? Helemaal niet, beste beslissing ooit!
Bij overheidsinstellingen is het, hoe moet ik het zeggen… gewoon niet mijn ding.
Nu, bij mijn nieuwe werkgever, vind ik het super! Collega’s willen je iets bijleren, continu zoeken naar verbeteringen, af en toe de handen vuil maken, nadenken over terugkomende problemen.
Ook wordt het werk geapprecieerd. Tevens je persoonlijke ontwikkeling en opleidingen krijgen ook prioriteit. Allemaal niet onbelangrijk in een job, waar je toch wel een heel stuk van je dag doorbrengt… EN het vlakbij huis.
Bikerides!
De weinige bike-rides die er geweest zijn, waren wel supertof!
- Laatste ritje van 2017 in Malmedy in de sneeuw,
- 3 dagen biken in Daun, vulkaneifel.
- Een dagje happy freeriders
- Zondagvoormiddag een tochtje door de kempen
- …
Misschien toch nog wel wat voer voor een volgende blogpost…
